دامپزشک بودن آسون نیست...
مخصوصا اگر دکتر اونهایی باشی که با اهداف تولیدی زندگی نمیکنند و وجودشون برای صاحباشون عزیز و بودنشون مهمه...
میگم آسون نیست چون حیوان زبون نداره که دردشو ابراز کنه, گاها خیلی دیر به
دکتر رسونده میشه و اگر این نبود تاریخچه دقیق رو به کمبود ابزار کمک
تشخیصی اضافه کنید و همچنین دامنه وسیع گونه های حیوانات رو که هرکدوم
اناتومی فیزیولوژی بیماری درمانها و داروهای متفاوتی دارند رو در نظر
بگیرید, میتونید درک کنید که چقدر دکتر دامپزشک حیوانات خانگی بودن سختی
داره...
حالا
اگر این سختی ها رو به کمبود فرهنگ حیوان دوستی و نگهداری صحیح از اونها
که تو جامعه بیداد میکنه اضافه کنید متوجه میشید که دکتر دامپزشک حیوانات
خانگی معمولا زندگی اسونی نداره...
به نظرتون چی باعث میشه که فرد تو این راه خسته نشه؟
جواب ساده ست:
عشق!
باید
عاشق تک تک این موجودات کوچولو بود تا هر روز پر از شادی و انرژی مضاعف
بشه, تا بشه سختی ها و تلخی ها رو تحمل کرد و هنوز محکم و امیدوار بود...
روز جهانی دامپزشک مجالی برای تبریک به عاشقان
همکاران خوبم, دانشجوهای عزیز, دکترهای عاشق روزمون مبارک
پستِ با تاخیر نوشت! (البته این پست در روز خودش 30 آوریل در اینستاگرام کلینیک به اشتراک گذاشته شده)
